Poznanie Słowa Bożego, czytając Je w świetle Słońca Woli Bożej

Nie możemy pokochać tego, czego nie znamy. Kochamy w takim stopniu, w jakim znamy

„Świętość Mojej Woli pragnie być poznana… Ale jeśli nie jest znana, jak mogą pokochać czy zapragnąć życia tak świętego?” (16.07.1922)

„Wiedza jest okiem duszy. Dusza, która nie posiada wiedzy jest jak ślepa na te dobra i prawdy. W Mojej Woli – mówi Jezus – nie ma dusz ślepych, wręcz przeciwnie, każda wiedza daje im szersze pole widzenia.” (02.04.1923)

Do czego potrzebna jest każda nowa wiedza na temat Woli Bożej?

„Za każdym razem, gdy mówię ci o Mojej Woli i gdy nabywasz nowe poznanie i nową wiedzę, o tyle większą wartość ma twój czyn w Mojej Woli i tym większe bogactwa zdobywasz.

To jest tak jak z człowiekiem, który posiada pewien klejnot i wie, że klejnot ten ma wartość jednego grosza. Posiada on zatem jeden grosz. Pewnego dnia pokazuje swój klejnot rzeczoznawcy, który wycenia go na pięć tysięcy złotych. Otóż człowiek ten nie posiada już jednego grosza, lecz pięć tysięcy złotych. Po pewnym czasie ma okazję pokazać swój klejnot jeszcze bardziej doświadczonemu rzeczoznawcy, który go zapewnia, że klejnot ma wartość sto tysięcy. Rzeczoznawca jest chętny go kupić, jeśli ten zechce go sprzedać. Teraz człowiek ten posiada sto tysięcy złotych. W zależności od tego, w jakim stopniu zna wartość swojego klejnotu, o tyle wzbogaca się i czuje większą miłość do klejnotu, otacza go większym szacunkiem, przechowuje go z większą troskliwością, wiedząc, że to cały jego majątek, podzas gdy wcześniej uważał go za nic. Klejnot jednak nie zmienił się, jest taki, jaki był, zmiany dokonał ów człowiek, poznając wartość, jaką posiada klejnot.

Tak samo dzieje się z Moją Wolą, jak i z cnotami. W zależności od tego, jak dusza rozumie ich wartość i ile wiedzy nabywa na ich temat, tyle nowych wartości i nowego bogactwa zyskuje w swoich czynach. Tak więc im lepiej poznasz Moją Wolę, tym więcej wartości uzyska twój czyn. Och, gdybyś tylko wiedziała, jakie morza łask rozpościeram między Mną a tobą za każdym razem, gdy mówię ci o efektach Mojej Woli, umarłabyś z radości i świętowałabyś, jak gdybyś objęła nowe królestwa swoim panowaniem.” (25.08.1921) 

W miarę jak Jezus pozwala poznać duszy Swoją Wolę, poszerza jej możliwości i przygotowuje ją do lepszego Jej poznania. (02.09.1921).

Spełniać Wolę Bożą, czyli wiernie wypełniać to, czego Ona pragnie lub akceptować to, co dopuszcza, nie jest nowością. Czynili to wszyscy Święci wszystkich czasów, ponieważ bez Niej nie może zaistnieć żadna cnota ani świętość. Ale każdy może z Niej czerpać i nawiązać z Nią relację w takim stopniu, w jakim jest mu dane Ją poznać:

„…Oczywiście, że byli Święci, którzy zawsze spełniali Moją Wolę, lecz czerpali z Mojej Woli w takim stopniu, w jakim Ją poznali. Wiedzieli, że spełnianie Mojej Woli było największym aktem, tym, który oddawał Mi największa cześć i który prowadził do świętości i z tym też zamiarem spełniali Ją i to czerpali, ponieważ bez Mojej Woli nie ma żadnej świętości, żadne dobro ani żadna świętość, mała czy duża nie może bez Niej zaistnieć.” (06.11.1922)

Prawda jest nieskończona, Objawienie jest kompletne, ale nigdy się nie skończy

„Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, – Jezus powiedział podczas Ostatniej Wieczerzy – ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie.” (J 16,12) „Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.” (J 16,13)

Objawienie, jak uczy nas Kościół, jest tylko Jedno: Ojciec jest Objawionym, Syn Jezus Chrystus jest Objawieniem Ojca, Duch Święty jest Tym, Który objawia.

Objawienie jest więc nieskończone i wieczne, nie zostało zakończone ani nigdy się nie skończy. Prawdą jest, że „Ojciec wypowiedział Swoje ostateczne Słowo”, kiedy posłał Swego Syna na świat, ale Syn Zmartwychwstał i żyje, i nigdy nie przestanie objawiać nam Ojca.

Objawienie zostało nam dane w Piśmie Świętym (kompletne i doskonałe) i w Tradycji Świętej, która je wyjaśnia i stopniowo rozjaśnia. A zatem, jeśli „Księga” jest kompletna i nawet jedna stronica nie można być do niej dodana, to „Światło” niezbędne do jej lektury stale rośnie. Jednym jest czytać ją w świetle „gwiazd i księżyca”, a drugim w świetle „Słońca” Woli Bożej. To właśnie przynoszą nam pisma Luizy, „małej Córeczki Woli Bożej”.

I dlatego Apostołowie z żywym pragnieniem spoglądali w przyszłość:

Św. Paweł mówi: „Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła!” (Rz 13,12).

Św. Piotr: „Miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa.” (1 P 1,13)

A Św. Jan: „Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się okaże, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest.” (1 J 3,2) lub „Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości, że mamy pełną ufność na dzień sądu, ponieważ tak, jak On jest [w niebie], i my jesteśmy na tym świecie.” (1 J 4,17)

A Luizie Jezus mówi: „…Zachowałem większe łaski dla tych, którzy o Mnie piszą, ponieważ są oni kontynuacją Mojego Życia ewangelicznego, rzecznikami Mojego Słowa, a to, czego nie powiedziałem w Mojej Ewangelii, zachowuję, aby powiedzieć tym, którzy mają o Mnie napisać. Nie skończyłem wówczas nauczać, zawsze muszę nauczać, tak długo, jak długo będą istnieć pokolenia.” (14.02.1922)