Życie w Woli Bożej to największe dobro, jakie może zaistnieć w Niebie i na ziemi

Z pism Sługi Bożej Luizy Piccarrety:

Jezus mówi do Luizy: Tak bardzo pragnę, aby stworzenia przyjęły moją Wolę, ma to dla Mnie największe znaczenie, najbardziej Mi leży na sercu. Wszystkie inne rzeczy nie interesują Mnie jednakowo, nawet te najbardziej święte. I kiedy widzę, jak dusza żyje moją Wolą, czuję się zwycięski, ponieważ w tym zawiera się największe dobro, jakie może zaistnieć w Niebie i na ziemi (23.03.1910).

Niech właśnie moja Wola najbardziej leży ci na sercu. Niech moja Wola będzie twym życiem i twym wszystkim, nawet w najświętszych rzeczach (21.12.1911).

Och, wszystko zawiera się w mojej Woli. Jeśli dusza Ją przyjmuje, przyjmuje całą esencję mojego Bytu i zawiera w sobie wszystko (02.03.1916).

Och, jak różna jest świętość duszy, która żyje w Woli Bożej! Jezus staje się aktorem i widzem tego, co dusza czyni (14.08.1917).

Ja sam jestem Życiem w mojej Woli. Tym była Świętość mojego Człowieczeństwa na ziemi i dlatego uczyniłem wszystko i dla wszystkich (27.11.1917).

Czy widziałaś, czym jest życie w mojej Woli? To zanikać, to wkraczać w krąg wieczności, to przenikać w wszechwiedzę Wiecznego, w niestworzony Umysł, i brać udział we wszystkim (w takim stopniu, w jakim jest to możliwe dla stworzenia), i w każdym boskim akcie. To korzystać, nawet będąc na ziemi, ze wszystkich boskich przymiotów, to nienawidzić zła w sposób boski. To ogarnąć wszystkich, nie wyczerpując niczego, ponieważ wola ożywiająca owe stworzenie jest Wolą Bożą. To świętość jeszcze niepoznana, którą dam poznać i która umieści ostatni, najpiękniejszy i najbardziej błyszczący ornament pośród wszystkich innych świętości i będzie koroną i uwieńczeniem wszystkich innych świętości (08.04.1918).

Oto dlaczego tak często mówię ci o życiu w mojej Woli, którego aż po dziś dzień nikomu nie ukazałem. Znano najwyżej cień mojej Woli, łaskę i słodycz, jaką niesie Jej spełnianie. Natomiast wniknięcie do Jej wnętrza, ogarnięcie Jej bezmiaru, pomnożenie się ze Mną i przeniknięcie wszystkiego – nawet przebywając na ziemi i w Niebie, i w sercach – porzucenie ludzkich sposobów i działanie na sposób boski, to nie jest jeszcze znane, tak iż dla wielu wyda się to dziwnym. Kto jednak nie otworzy swojego umysłu na światło prawdy, nic nie zrozumie. Ale Ja powoli utoruję sobie drogę, objawiając raz jedną prawdę życia w mojej Woli, raz drugą, tak iż w końcu to zrozumieją (29.01.1919).

Córko moja, nie chcą zrozumieć. Żyć w mojej Woli to królować, czynić moją Wolę to spełniać moje polecenia. Pierwsze oznacza posiadać, drugie otrzymywać polecania i je wykonywać. Żyć w mojej Woli to uczynić z mojej Woli swoją własną, dysponować Nią. Czynić moją Wolę to brać Ją pod uwagę jako Wolę Bożą, nie swoją własną  i nie móc Nią swobodnie dysponować. Żyć w mojej Woli to żyć tylko jedną Wolą, którą jest Wola Boga… Żyć w mojej Woli to żyć jako syn a spełniać moją Wolę to żyć jak sługa. W pierwszym przypadku, to,  co jest Ojca, jest i syna…  

A oto Dar, który chcę przekazać w tych smutnych czasach –  nie tylko niech wypełniają moją Wolę, ale niech Ją także posiadają. Czyż nie jestem Panem, który daje to, co chce, kiedy chce i komu chce?…” (18.09.1924)

W tych burzliwych i pędzących zawrotnie w kierunku zła czasach, nie mógłbym udzielić większej łaski niż ta, którą jest ukazanie, że pragnę przekazać wielki Dar Królestwa Najwyższego «Fiat» (09.09.1926).

Och, jak bardzo czuję się szczęśliwy, kiedy mogę dać tej duszy to, czego pragnę, ponieważ moja Wola jest tak rozległa, że może pomieścić wszystko, a więc dusza, która Ją posiada może przyjąć wszystko. Toteż między Mną a duszą  nie ma już więcej podziałów, ale stabilna jedność w działaniu,  w myśleniu i w miłowaniu, ponieważ moja Wola zastępuje ją we wszystkim.

Żyjemy więc w doskonałej zgodzie i we wspólnocie dóbr. To było celem stworzenia człowieka – sprawić, żeby żył jak nasz syn i dzielić z nim nasze dobra, żeby on był w pełni szczęśliwy, a My żebyśmy się cieszyli jego szczęściem. Życie w mojej Woli jest dokładnie tym – jest przywróceniem Nam celu, radości i święta Stworzenia… (20.02.1924).